1 i 2 Księga Samuela

Księgi Samuela to dziewiąta i dziesiąta księga historyczna Pisma świętego. W kanonie hebrajskim są częścią zbioru Proroków Wcześniejszych. Początkowo stanowiły całość. W Septuagincie i Wulgacie, które wprowadziły podział dzieła na dwie części, występują pod nazwą Pierwszej i Drugiej Księgi Królewskiej.
Czas powstania dzieła przypada na okres pomiędzy podziałem królestwa Salomona (930 r. przed Chr.) a upadkiem Judy (587 r. przed Chr.).
Pierwsza Księga Samuela opisuje narodzenie, powołanie i działalność ostatniego sędziego (Samuela), namaszczenie Saula na pierwszego króla Izraela, jego panowanie i konflikty z młodym Dawidem (synem Jessego Betlejemity namaszczonego przez Samuela z polecenia Boga na króla) oraz początek wojen z Filistynami (m.in. pokonanie Goliata). Księga kończy się opisem śmierci Saula i jego syna Jonatana (przyjaciela Dawida).
Druga zawiera opis panowania Dawida, jego zwycięstw i przeniesienia stolicy z Hebronu do Jerozolimy oraz mesjańskie proroctwo Natana mówiące o potomku Dawida . W niej też znajduje się opowiadanie o występku Dawida z Betszebą i przyczynieniu się do śmierci Uriasza, późniejszym buncie Absaloma (jego syna) oraz spisie ludności zarządzonym wbrew woli Boga.