List do Efezjan

List do Efezjan jest dziesiątą księgą Nowego Testamentu. Zaliczany jest do tzw. listów więziennych św. Pawła. Wbrew tytułowi adresatami listu byli nie tylko Efezjanie, ale również członkowie innych Kościołów Azji Mniejszej (list miał formę okólnika przeznaczonego do czytania w różnych gminach).
Pierwsza wersja listu powstała w latach 61-63, gdy Paweł był uwięziony w Rzymie. Jest pismem deuteropawłowym – naukę apostoła przeredagował po kilku latach jakiś jego uczeń.
Tematycznie List do Efezjan jest zbliżony do Listu do Kolosan. Dogmatyczna część listu podkreśla absolutną pozycję Chrystusa (Jego władzę nad wszelkimi mocami), mówi o Chrystusie jako o Głowie Kościoła złożonego z Żydów i pogan, połączonych w jeden duchowy organizm (Mistyczne Ciało) przez chrzest. Część parenetyczna (pouczeniowa) wskazuje, co wynika z faktu przynależności do Chrystusa i Jego Kościoła: przebaczenie, życie prawdą, pokora, miłość. Unikanie grzechu jest ukazane jako walka z nadnaturalnymi mocami zła.