List Jakuba Apostoła

List Jakuba Apostoła jest pierwszym z siedmiu tzw. listów katolickich, czyli powszechnych. Nie ma konkretnych adresatów. Jest pismem deuterokanonicznym. Nie występuje w kanonie Muratoriego. Od czasów Orygenesa jest uznawany w Kościele wschodnim, natomiast na zachodzie został przyjęty pod wpływem Hieronima i Augustyna (IV w.).
Nowy Testament wymienia pięciu Jakubów, z których trzech teoretycznie mogło napisać list. Najbardziej prawdopodobna wydaje się teza, że autorem listu był anonimowy judeochrześcijanin-hellenista, który na przełomie I/II w. wyłożył swoją naukę, przypisując ją Jakubowi, bratu Pańskiemu (jednemu z apostołów), biskupowi Jerozolimy.
Głównym celem listu było umocnienie chrześcijan w nauce, którą niedawno przyjęli. Ma więc on formę praktycznej katechezy poruszającej temat pokusy, wiary, która bez uczynków jest martwa, grzechów języka, chciwości, przywiązania do świata i bogactwa oraz kłótni. Zawiera też pouczenia dotyczące Opatrzności Bożej i Sądu oraz modlitwy. List Jakuba przekazuje też biblijne podstawy sakramentu namaszczenia chorych.