Pasterz i owieczki

Jak w Kościołach chrześcijańskich interpretują, zresztą bardzo znaczącą opowieść o pasterzu i owczarni?
Wbrew intencjom powołujących się na nią kaznodziejów i teologów, nie widzę w niej niczego szczególnie romantycznego. Raczej oddaje ona smutną rzeczywistość jednostek uwikłanych w kościelne zależności władzy i dominacji. Jest to sytuacja poniżająca i degradująca człowieka, który pozwoli nad sobą zapanować konsekrowanym szamanom czyli samozwańczym emisariuszom „Pana Boga".
Ogromna część religijnego wychowania zasadza się na wpajaniu tzw. wiernym, posłuszeństwa. Zresztą już w słowie „wierny" zawiera się to posłuszeństwo i zależność. Członek parafii czy zboru jest zobowiązany do posłuszeństwa pismom uznanym za święte, co najczęściej znaczy po prostu „nieomylne". Wprost lub pośrednio musi także poddać się tradycji, czyli charakterystycznej dla danego wyznania interpretacji owych pism. Tradycja ta jest zawarta w rozmaitych wyznaniach wiary, dogmatach, statutach i kanonach.
Jednak najbardziej niszczycielska, bo też najbardziej konkretna, jest zależność od konkretnych ludzi - duchownych, starszych zboru lub innych hierarchów, którzy noszą przeróżne tytuły, zwykle maskujące ich rzeczywistą naturę: „ojciec święty”, „duszpasterz” „sługa sług bożych", „starszy brat", „sługa zboru" itp. Najbardziej opresyjny system wypracował rzymski katolicyzm, w którym cała władza należy do garstki mężczyzn specjalnie wyszkolonych i zhierarchizowanych na wzór wojskowy, a zwłaszcza do ich rzymskiej czyli watykańskiej centrali. Stosunkowo najmniej autorytarne są Kościoły chrześcijańskie wywodzące się z nurtu reformowanego (kalwiński), w których można spotkać nawet pełną lub niemal pełną demokrację.
Jednak czasem nawet w tych ostatnich, protestanckich Kościołach demokracja może być tylko pozorna. Pewien spory śląski zbór zielonoświątkowy, charakteryzowało to, że cała władza była de facto sprawowana jednoosobowo przez ekscentrycznego pastora, który kreował się na proroka i cudotwórcę. Rada zboru, składająca się - pewnie nie przez przypadek - z mężczyzn o słabym charakterze i autorytecie, była od pastora kompletnie zależna, a zebrań wszystkich członków parafii po prostu od lat przezornie nie zwoływano. I tak w niby demokratycznej kongregacji pastor - religijny hochsztapler - mógł właściwie robić, co mu się tylko spodobało, manipulując ludźmi za pomocą rzekomych cudów, emocjonalnych kazań oraz muzyki pobudzającej ponoć wyższe uczucia.
Tam, gdzie nie ma racjonalnego myślenia i w pełni otwartej debaty (przeszkadzają w tym dogmaty wiary), trudno zresztą o prawdziwą demokrację i wolność. Na przykład w Polsce w środowiskach protestanckich nieraz można spotkać całe rodzinne klany trzęsące kościołami oraz przedziwne układy personalne niewiele już mające wspólnego nie tylko z demokracją, ale nawet z chrześcijaństwem. Zgubne dla wolności jest także nauczanie o boskim autorytecie i namaszczeniu przywódcy - częste zwłaszcza w środowiskach charyzmatycznych. Bo jak tu zakwestionować słowo szamana, przez którego ciągle przemawia Duch Święty? Podważenie jego opinii ocierałoby się przecież o o herezję albo świętokradztwo.

[link widoczny dla zalogowanych]

Katolicki ksiądz skazany za ludobójstwo w Ruandzie

Athanase Seromba został w środę skazany na dożywocie za zbrodnię ludobójstwa, jakiej dopuścił się w 1994 r. podczas rzezi setek tysięcy Tutsich w Ruandzie. Seromba jest pierwszym katolickim księdzem skazanym za ludobójstwo przez międzynarodowy trybunał.

Więcej... [link widoczny dla zalogowanych]

Umiłowany Nasz Ojciec Tadeusz
Toż to Dar Pana Boga, Pana Jezusa, Pana Ducha Świętego i Maryi Panny Niepokalanej Zawsze Dziewicy - dla Katolickiego Narodu Polskiego. Niechaj wszystkie pieniądze świata szeleszczą pod jego stopami wyścielając jego ziemską drogę a drobne pieniążki radośnie pobrzękują do wtóru jego świętym imieniem, zaś wszystkie banki i aktywa świata widzialnego niechaj stają się dla zawistnych niewidzialne, by w pełni mogły służyć boskim sprawom i czynom Największego Kapłana Wszechczasów, za powodzenie misji którego gorąco modlą się w niebiosach i hołdy mu składają.
Wiedz Przewielebny i Przeczcigodny Ojcze, że wszystkie narody świata są drogą usłaną mamoną, by każdy mógł oglądając bogactwo domu Twego czuć się szczęśliwy mając pewność twej potęgi finansowej a bankierzy świata tego niechaj miriadami czeków odganiają od Ciebie zawistne złe moce i Tobie u stóp Twoich świętych składają zawartości skarbców swoich.
On Jeden Umiłowany Ojciec ponad Ojcami, Tadeusz jest ostoją bezpieczeństwa, nadziei i pieniążków w nim pokładanych. Dlatego jego jedynego, pomnożyciela pieniążków dużych i małych, warto prosić modlitwą o bezpieczeństwo swych oszczędności w bankach świata doczesnego. Albowiem zaprawdę powiadam Wam… Nie gromadźcie sobie… – niechże tylko on gromadzi.